"Malvarmigu la kapon, varmigu la piedojn kaj vi mokos kuraciston."
Tion asertas Hermann
Boerhaave, fama nederlanda kuracisto de la 18-a jarcento. Laŭ li teni la
piedojn varmaj kaj la kapon malvarma - estas metodo por konservi la sanon. Li
eble siatempe ne sciis orientmedicinan teorion, tamen lia eldiro hazarde kaj
interese koincidas kun la fama ĉinmedicina aserto: "Malvarma kapo, varma
piedo".
Laŭ la teorio de la orienta medicino la supra homa korpo apartenas al jango, dum la malsupra korpo apartenas al 
jino. La kapo, lokita plej supre de la korpo, enhavas econ de la plej supra jango kaj tiel tendencas ĉiam varmiĝi. La piedo, lokita plej malsupre de la korpo, enhavas econ de la plej malsupra jino kaj tendencas ĉiam malvarmiĝi. En frosta vintro, ekzemple, homoj sentas sin plej malvarme en siaj piedoj, kaj la kapo de homoj ofte varmiĝas en la stato de streĉo, tensio kaj kolero. Ĝuste en tio esprimiĝis la saĝeco de antikvuloj, kiuj konsilis, por gardi la sanon, ne meti sian kapon en varmon kaj teni ĉiam varmeta sian malsupran korpoparton.
Hodiaŭ mi prezentas al vi unikan kaj interesan manieron de banado, kiu furoras nuntempe en Japanio kaj Koreio. Ĝi nomigas "duonkorpa banado"
kaj estas praktikata nek por ĝui ĝin, nek por
purigi la korpon, sed por natur-maniere kuraci diversajn malsanojn kaj por gardi
sian sanon.
La banado kuracas sendormecon, hemoroidon, sangopremon,
ŝultrodoloron, lumbodoloron, menstruan doloron, atletan piedon, artriton kaj
eĉ dikiĝon.
Ĝi preventas diabeton, malsanon de la renoj, de la hepato ktp.
Kontraste al ĝia granda efiko la
duonkorpa banado tamen estas tre simpla kaj facila. Ĝi ne bezonas iun ajn
ekipaĵon krom varmeta akvo kaj ordinara banujo, car la banado estas simpla
trempo de sia malsupra korpoparto en la akvon de la banujo.
La akvo ne devas esti varma, sed nur varmeta: 39-42 celsiaj
gradoj. Oni trempu sian malsupran duonkorpon
(la akvo atingu pli malpli la
umbilikon) dum duona horo. Tiu ĉi simpla maniero tamen jam baldaŭ donos al vi
tre unikan senton: kvankam vi metas nur la malsupran korpoparton en la akvon,
via tuta korpo iom post iom varmiĝas. Vi sentos ŝviton ĉirkaŭ 15 minutoj
post la ekbano, unue, sur via kapo kaj poste sur la tuta supra korpoparto. Vi
spertos vere strangan fenomenon: dum la restintaj 15 minutoj vi tiom multe
ŝvitos, kvazaŭ vi faras fortan korpostrecan ekzercon! Vi sidas nur 30
minutojn duonkorpe en la varmeta akvo, sed la tuta korpo varmiĝas kaj igas vin
ŝvitegi.
La sciencistoj analizis la
ŝviton kaj trovis, ke la ingrediencoj de la ŝvito ĉe duonkorpa bano estas
malsamaj al tiuj de la normala banado en saŭno. Tamen ili multe similas al tiuj
en la ŝvito rezulte de korpa ekzerco.
La duonkorpa banado diskoniĝis dank' al la verko de la japana kuracisto
Ŝindo Yoŝiharu "La duonkorpa banado, kiu efikas ĉe dek mil malsanoj". En sia
libro li asertas, ke ne estas rekomendinda ordinara banado
en saŭno aŭ
plentrempa bano, kiuj varmigas la tutan korpon. Dum tiuj banadoj la varmo atakas
la kapon.
Laŭ li la kialo de multaj malsanoj venas de la misekvilibro inter la
varmo en la supra korpoparto kaj tiu de la malsupra. La varmo devas malsupreniri
al la suba parto de la korpo, dum la malvarmo supreniru al ties supra parto. Tio
signifas bonordan cirkuladon de la korpa varmo, kiu garantias sanon. Se tiu
cirkulado okazas en la korpo enorde, tiam sekvas ankaŭ la enordaj sangofluado,
metabolo kaj produktado de hormonoj. Ĝi tamen estas klarigo laŭ la
okcidentmedicina vidpunkto. La pli trafa klarigo pri tiu bana kuracmetodo venas
de la orientmedicina teorio: "la akvo supreniru, la fajro malsupreniru", kio signifas cirkuladon inter jino kaj jango.
La homoj komence ne emas kredi je la efiko de tiu ĉi duonkorpa banado,
sed baldaŭ mem spertas ĝian efikon. Ekzemple, eĉ unufoja bano donas al la
korpo eksterordinaran freŝecon kaj malpezecon, kiujn oni neniam antaŭe
spertis. Kelkfoje homoj sentas poste pli facilan endormiĝon kaj vekiĝon. Iuj
homoj perdas 4-5 kilogramojn da korpo-pezo nur en du monatoj. Jam dum duonjara
konstanta praktikado de tiu banado oni kuracas diversajn malsanojn kaj eĉ
preskaŭ neniam malvarmumiĝas.
La duonkorpa banado povas esti unu el hidroterapioj kaj certe estas unu el la
metodoj de naturkuracado, kiu postulas nenian mon-elspezon. Tamen ĝi estas tre
facila kaj simpla, tuj praktikebla kaj oni spertas relative rapidan efikon.
Nuntempe ĝi estas eĉ furora modo en Koreio kaj Japanio, car ĝi rapide
disvasitiĝas inter la homoj pro la buŝaj rekomendoj de memspertintoj.
Kelkaj gravaj reguloj por la duonkorpa banado:
- Por stimuli la ŝvitaton la temperaturo en la banejo estu iom pli alta ol 22 celsiaj gradoj.
- La temperaturo de la akvo ne estu tro varma! (nur 39-42 celsiaj gradoj).
- La banon praktiku 30 minutojn post la manĝo aŭ korpa ekzerco.
- La daŭro estu maksimume 40 minutojn.
- La trempita duonkorpo restu sub la akvo dum la tuta procedo. ĉe escepta bezono oni povas forlasi la akvon
por tre mallonga tempo. - La malaltigon de la akva temperaturo oni kompencu per aldono de varma akvo.
- Dum la duonkorpa bano la manoj restas ekster la akvo (vidu la bildojn).
- La duonkorpa bano estas konsilinda kiel ĉiutaga procedo aŭ okazu minimume en ĉiu dua tago,
aliel ĝi ne donas atendatan efikon.
Averto: Malofte estas homoj, kies kompleksio kaj korpa kondiĉo ne taŭgas por la duonkorpa
banado. Se oni sentas tro da laco aŭ malfortiĝo post du. tri fojaj
banadoj, ili devus konsideri, ke la
banado ne taŭgus
por ilia korpo kaj tiel rekomendindas ĉesi ĝin.
La artikolo aperis ankaŭ en la INA-revuo 2004-02 (paĝoj 2 ĝis 4).